Según me dixo Rosalía
cando estiven en Padrón:
As mulleres e os homes,
non son o mesmo,non.
Os homes son diferentes,
co seu estudio e reflexión,
logo coñecen eles,
o domínio e a especulación.
Eu do home fuxo lixeira,
poño o meu saber o servicio da muller,
para non caer no pecado
de pasar o límite sagrado
de ter que soportar
a forma de pensar
que ten o macho hispano.
Coa miña poesía,
eu quero amosar,
tódala pena que levo
dentro do corazón,
que fai estremecer
a miña alma de muller.
Sófrese tanto nesta terra galega,
que libros enteiros eu quixera
escribir sobre a muller,
e o seu tremendo infortúnio,
ó ter que agoantar
a forma de pensar,
de quen ten tódolos dereitos;
mentras elas, pártense o peito
por atender a súa casa
e facer o que faga falta.
Esta é a eterna queixa
que levo no pensamento,
e hoxe quero espallar
polo meu pobo galego,
para que saiba a muller
que ela tamén é persona,
ademías de ser traballadora.
Un apertado abrazo
do voso amigo
anselmo Prada León.
viernes, 11 de junio de 2010
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario