A noite máxica que ruxe
coas augas do mar
e salpica sen parar,
a nosa propia vontade
que refresa a nosa felicidade.
Auga que baña-la Praia
coa súa dourada área,
onde a espuma tan branca
forma a fermosa melodía
que vai resoando sen parar
baixo-las augas do mar.
O sol xa vai cansado,
camiñando polo horizonte,
que é onde se esconden
os seus últimos raios,
formando un desexo sagrado
de ter a noite por medio.
Oscurecendo lentamente
ven bailando-la noite,
vestida toda de negro,
mentras van puco a pouco
saindo as estrelas no ceo.
As gaivotas xa están cansas
de busca-lo abrigo no Cargadeiro
onde está o vello Anselmo
pescando ata o axexo.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario